پسماند جامد از معضلات امروز جهان است. از روش‌های پردازش پسماند می‌توان به خاکچال، زباله‌سوزی، هاضم بی‌هوازی، گازسازی و آتش‌کافت اشاره کرد. این روش‌ها دارای معایبی‌اند و پاسخگوی کامل و مطمئن نیاز بشر برای امحاء زباله نبوده‌اند. از این رو، نیاز به معرفی روش بهتر احساس می‌شود. جدیدترین روش ارائه‌شده، گازسازی پلاسمایی است. اولین نمونه آزمایشگاهی آن در سال 1998 اجرا شد. به روش قوس پلاسما، به علت وجود الکترون‌های آزاد می‌توان به دماهایی تا 5000 درجه سلسیوس دست‌یافت. این دما می‌تواند تقریباً همه‌ی مواد را به گاز تبدیل کند، به شرطی که محیط در حالت کمبود اکسیژن باشد. این فرایند شامل چهار مرحله تفکیک و پیش‌پردازش پسماند، پردازش پسماند درون راکتور، تصفیه و پالایش گاز، و تولید انرژی است که در مقاله توضیح داده شده‌اند. ترکیبات عمده‌ی گاز خروجی عبارت‌اند از H2 ، CO، و CO2. فرایند پلاسمای دومرحله‌ای دارای ظرفیت پذیرش خوراک بالاتر و کیفیت گاز سنتزیِ بهتری است. این فرایند نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه‌ی گزافی دارد. البته ازنظر اقتصادی به‌صرفه است.
)