در بتن، در فضای بین خمیر سیمان و سنگدانه، ناحیه‌ای با تخلخل زیاد مشاهده شده است که به آن ناحیه انتقالی سطح مشترک می‌گویند. وجود تخلخل زیاد در این ناحیه، به کاهش مقاومت فشاری و مقاومت کششی می‌انجامد. به همین دلیل، پژوهشگران در پی آن هستند که آثار ناشی از ناحیه انتقالی را کاهش دهند. استفاده از افزودنی‌های معدنی در ابعاد ریز، می‌تواند از دو طریق ناحیه انتقالی را بهبود دهد. اولاً، با پر کردن تخلخل بتن در ناحیه انتقالی، و ثانیاً با انجام واکنش پوزولانی که به تولید مواد چسباننده منجر می‌شود. به عنوان مثال، دوده سیلیس، نانو سیلیس، خاکستر پوسته برنج، متاکائولن، سرباره و دیگر موادی که دارای سیلیس بی‌ریخت هستند، می‌توانند با کلسیم هیدروکسید، که ماده‌ای غیر چسباننده است و در ناحیه انتقالی غلظت بالایی دارد، وارد واکنش شوند. محصول این واکنش، تولید ژل کلسیم هیدرات سیلیکات است که سبب کاهش تخلخل و افزایش قدرت پیوند خمیر سیمان و سنگدانه می‌شود.
)
