ذرات جاذب نانومغناطیس در ابعاد nm100-1 برای فرایند جداسازی مغناطیسی به‌کار می‌روند که آنها را بنابر خواص مغناطیسی‌شان، به گروه‌های: فرومغناطیسی، فری مغناطیسی، پاد فرومغناطیسی، دیامغناطیسی و پارامغناطیسی تقسیم‌بندی می‌کنند؛ که به علت برخورداری از نسبت سطح به حجم زیاد دارای انرژی فراوانی‌اند و به کاهش سطح انرژی خود گرایش دارند. در نتیجه، دارای ظرفیت زیاد بارالکتریکی و محدودیت پراکندگی‌اند. نانوذرات مغناطیسی به کمک روشهای مختلفی تولید میشوند که متداول‌ترین آن روش رسوب‌گذاری هم‌زمان است. این ذرات به پارامترهایی چون تغییرات pH ، دما، و قدرت یونی بسیار حساس‌اند و از طریق ترکیب با گروه‌های کربوکسیل، فسفات و سولفات پایدار میشوند. از این ذرات برای جداسازی بسپارها، زدودن مواد پرتوزا از فاضلاب‌ها، تصفیه آب‌های آشامیدنی، درمان سرطان، بی‌حرکت کردن آنزیم، خالص‌سازی پروتئین، بسته‌بندی مواد غذایی و تکنیک ردیابی استفاده می‌شود. کاربرد این ذرات بسیار ساده، از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه و فاقد خطرات جانبی است.
)
