کاستیک مستعمل یکی از دورریزهای مایع صنایع نفت/ گاز و پتروشیمی است که به دلیل محتوای سرشار از آلایندهها، قلیائیت (12> pH)، شوری زیاد (سدیم 5 تا 12 درصد وزنی) و غلظت زیاد سولفید (2 تا 3 درصد وزنی) به راحتی قابل دفع به محیط زیست نیست. ترکیبات کاستیک مستعمل بسیار متنوع است و به نوع کاستیک مستعمل بستگی دارد. کاستیک مستعمل را میتوان متناسب با منشأ و ترکیب آنها در گروه سولفیدی، نفتنیکی و کریسیلیکی تقسیمبندی کرد. از روشهای مختلفی برای تصفیه کاستیک مستعمل بهره میگیرند که از این قرارند: 1. خنثیسازی با سولفوریک اسید؛ 2. تزریق در چاهای عمیق؛ 3. انعقاد، انعقاد الکتروشیمیایی و لختهسازی؛ 4. اکسایش هوازی؛ 5. اکسایش کاتالیستی؛ 6. اکسایش پیشرفته؛ 7. روشهای زیستی؛ 8. روشهای فیزیکی. با توجه به وجود بارهای آلی، معدنی وترکیبات معلق در ترکیب کاستیک مستعمل کل مواد جامد محلول2 اکسیژنخواهی شیمیایی3 این گونه ترکیبات بالاست و محدوده اکسیژنخواهی شیمیایی فاضلابهای کاستیک مستعمل در حد 2000 تا 60000 پیپیام4 است و تی دی اس کل مواد جامد محلول این گونه ترکیبات در حد 200000 تا 1000000 پیپیام است و رساندن اکسیژنخواهی شیمیایی / تیدیاس به مقادیر مورد قبول زیستمحیطی به تلفیق روشهای تصفیه کاستیک مستعمل نیاز دارد. با توجه به تنوع ترکیبات در اینگونه فاضلاب تحقیقات نشان داد که تصفیه آنها براحتی امکانپذیر نیست[8]. شناسایی ترکیبات کاستیک مستعمل به انتخاب فرایند تصفیه کاستیک مستعمل کمک خواهد کرد.