در چند دهه اخیر، ادغام فرایندهای جداسازی و واکنشی در هر واحد، تحت عنوان فناوری جدید راکتورهای غشایی، در حکم ابزاری بسیار قدرتمند به منظور بهبود بازده و اقتصاد در صنایع شیمیایی، راه‌های امید‌بخشی پیش روی محققان قرار داده است. از این‌رو هدف اصلی این تحقیق، ارائه گزارشی کامل در مورد کاربرد فناوری جدید راکتورهای غشایی در فرایندهای شیمیایی است. در این تحقیق، ابتدا انواع راکتورهای غشایی، از جمله راکتورهای غشایی بسپاری، سیلیسی، فلزی، زئولیتی و پروسکایتی بررسی می‌شود. سپس به کاربرد این فناوری نو در فرایندهای شیمیایی مختلف، از جمله انواع فرایندهای تبدیل1، هیدروژن‌زدایی، همپارش، تجزیه آمونیاک و تجزیه CO2 و NOx پرداخته می‌شود. در حال حاضر، به دلیل مصرف سوخت‌های فسیلی، مشکلات زیست محیطی ناشی از تولید گازهای گلخانه‌ای مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، هیدروژن به عنوان یک سوخت پاک و جایگزین مطرح شده است. مطالعات نظری نشان داده‌اند که با بهره‌گیری از فناوری راکتور غشایی در فرایندهای تبدیل هیدروکربن‌ها، می‌توان به هیدروژن دست یافت. از یک‌سو، اگر هدف تولید هیدروژن و کاربرد آن در پیل‌های سوختی باشد، آمونیاک یک حامل انرژی مناسب برای تولید هیدروژن محسوب می‌شود و فرایند تجزیه آن شامل تولید گازهای گلخانه‌ای از جمله CO و CO2 نخواهد بود. از سوی دیگر هم می‌توان با کاربرد این فناوری در تجزیه اکسیدهای نیتروژن و کربن، از میزان زیان‌های ناشی از تولید گازهای گلخانه‌ای کاهید.
)
