نانوذرات مغناطیسی به دلیل خواص مغناطیسی خاص، در علوم مختلف، به خصوص پزشکی، کاربردهای بسیار زیادی دارند. از این رو، امروزه موضوع سنتز و تولید آنها از اهمیت شایانی برخوردار است. در این مقاله، ابتدا انواع روش‌های سنتز، شامل هم-رسوبی، سل- ژل، تجزیه گرمایی، ریز امولسیون و گرمابی را مقایسه و ارزیابی می‌کنیم و سپس به کاربرد نانوذرات مغناطیسی به عنوان یکی از عوامل تشخیصی– درمانی در حوزه پزشکی اشاره خواهیم کرد. بنابر مطالعات انجام شده، روش‌های گرمایی شامل تجزیة گرمایی و گرمابی، مناسب‌ترین روش برای سنتز نانو ذرات با اندازه کوچک و توزیع یکنواخت به شمار می‌آید، در حالی که آسان‌ترین روش، هم‌رسوبی است. محدودیت عمدة این روش، عدم امکان کنترل دقیق اندازه ذرات است. در این میان، روش ریز امولسیون از لحاظ کنترل اندازه و ریخت‌شناسی نانو ذرات از پتانسیل دامنه‌داری برخوردار است. همچنین، در روش سل- ژل، قابلیت سنتز نانو ذرات مغناطیسی با فازهای مختلف، از بازه‌های دمایی گوناگون امکان‌پذیر است. باید گفت که امکانات بالقوة نانوذرات مغناطیسی برای رهایش دارو، درمان ابر گرمایی سرطان و نیز بهبود تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته‌ای گسترده است.
)
